Meụ̄̀x raḳhạng s̄̀ngs̄eīyng kạngwān
cb khāb reīyn rīb xxk wìng pị
peid pratū k̂āw xxk pị s̄ū̀ lok bı
nī̂ thī̀ yạng s̄ds̄ı
s̄xb p̣hākhreīyn xāc yāk keinpị nı
h̄̂xng reīyn xāc th̊ā mị̀ dị̂
tæ̀ yạng mī reụ̄̀xng cảpĕn reụ̄̀xng
thī̀ mạn s̄ảkhạỵ rx reā xyū̀
thī nận trng phụ̄̂n klāng s̄nām thī̀
h̄n̂ā tụk reīyn
rwm ræng phlạng takon h̄ı̂ s̄eīyng
kạngwān
xyāk bxk khwām cring cāk cı k̄ĥāng
nı
sụ̄̀xs̄ạty̒ kạb khả phūd xỳāng
chạdcen
chxb ṭhex Suki da h̄ạwcı r̂xng mā
cāk h̄ạwcı k̄ĥāng nı
nı khwām pĕn cring ṭhex mị̀ s̄n
mị̀ xyāk kĕb ca takon mạn xxk pị
Suki da Suki da mị̀ s̄ncı t̄hụng khır ca mxng ẁā mị̀ khwr
xyāk pl̀xy h̄ı̂ h̄ạwcı khid læ̂w k̆ phūd pị
mị̀ h̄ĕn t̂xng kĕb k̄hxn wị̂
cı mạn r̂xng xd mị̀ h̄ịw rū̂ ẁāmị̀dị̂ p̄hl
k̄hx pheīyng khæ̀ pldpl̀xy khwām rū̂s̄ụk cn cı xyāk takon
ṭhex pĕn pheīyng khn deīyw xyū̀ nı cı Sukida
mxāy khır s̄eīy ngng «pheụ̄̀xn k̄ĥāng h̄lạng cng fạng nı
kịl khæ̀ h̄ịn xyū̀ trng h̄ịn takon s̄eīyng pị h̄ı̂ ld ræng
mị̀ t̂xng s̄n ẁā k̄heā pĕn khır h̄l̀x khæ̀ h̄ịn h̄rụ̄x ṭhrrmdā
tæ̀ cı c̄hạn mạn xạdxận xyāk r̂xngh̄ị̂ s̄eīyng dạng «s̄d «
H̄ængn mxng tĥxng fāa nx nph yāy nıṣ̄.Xarị
tậngcı ca kon xxk pị h̄ı̂ s̄uds̄eīyng
xyāk bxk khwām cring cāk cı k̄ĥāng nı
mị̀ t̂xng pị kh ẁā pĕn ngein pị
k̆ chxb ṭhex k̆ chxb ṭhex cāk h̄ạwcı lụk t̄hụngkạn sụ̀ng cāk k̄ĥāng nı
mị̀ xyāk kĕb læa s̀xn mạn xeā wị̂
mạn thrmān cn thæb mị̀ h̄ịw
k̆ chxb ṭhex k̆ chxb ṭhex tæ̀ reụ̄̀xng cring ṭhex nận mị̀ khey s̄ncı ley
ṭhex c̄heymey laley pị tām
mị̀ s̄n mị̀ xyāk pị khær
Ṭhex mị̀ s̄n ṭhex mị̀rū̂ h̄rụ̄x ṭhex thảtạw h̄̀āng h̄ĕn
k̄hx mị̀ kĕb khwām rū̂s̄ụk xeā wị̂
xyāk ca pldpl̀xy mạn pị k̄hx khæ̀ dị̂ takon xxk pị Honesty
เมื่อระฆังส่งเสียงกังวาน จบคาบเรียนรีบออกวิ่งไป
เปิดประตู ก้าวออกไปสู่โลกใบนี้ที่ยังสดใส
สอบภาคเรียนอาจยากเกินไป ในห้องเรียนอาจทําไม่ได้
แต่ยังมีเรื่องจำเป็น เรื่องที่มันสำคัญรอเราอยู่
ทีนั้น ตรงพื้นกลางสนามที่หน้าตึกเรียน
รวมแรงพลัง ตะโกนให้เสียงกังวาน
อยากบอกความจริงจากใจข้างใน
ซื่อสัตย์กับคำพูดอย่างชัดเจน
ชอบเธอ Suki da หัวใจร้องมาจากหัวใจข้างใน
ในความเป็นจริงเธอไม่สน
ไม่อยากเก็บจะตะโกนมันออกไป
Suki da Suki
da ไม่สนใจ ถึงใครจะมองว่าไม่ควร
อยากปล่อยให้หัวใจ คิดแล้วก็พูดไป
ไม่เห็นต้องเก็บขอนไว้
ใจมันร้อง อดไม่ไหว รู้ว่าไม่ได้ผล
ขอเพียงแค่ปลดปล่อย ความรู้สึกจนใจอยากตะโกน
เธอเป็นเพียงคนเดียวอยู่ในใจ
Sukida
มอายใคร เสียงง ๆ เพื่อนข้างหลังจงฟังใน
ไกลแค่ไหน อยู่ตรงไหน ตะโกนเสียงไปให้ลดแรง
ไม่ต้องสนว่าเขาเป็นใคร หล่อแค่ไหนหรือธรรมดา
แต่ใจฉันมันอัดอั้น อยากร้องไห้เสียงดัง ๆ สด ๆ
แหงนมองท้องฟาะนอนพยายในศ.อะไร
ตั้งใจจะโกนออกไปให้สุดเสียง
อยากบอกความจริงจากใจข้างใน
ไม่ต้องไปคว่าเป็นเงินไป
ก็ชอบเธอ ก็ชอบเธอ จากหัวใจลึกถึงกันซึ่งจากข้างใน
ไม่อยากเก็บและซ่อนมันเอาไว้
มันทรมานจนแทบไม่ไหว
ก็ชอบเธอ ก็ชอบเธอ แต่เรื่องจริงเธอนั้นไม่เคยสนใจเลย
เธอเฉยเมย ละเลยไปตาม
ไม่สนไม่อยากไปแคร
เธอไม่สน เธอไม่รู้ หรือเธอทำตัวห่างเห็น
ขอไม่เก็บความรู้สึกเอาไว้
อยากจะปลดปล่อยมันไป ขอแค่ได้ตะโกนออกไป Honesty
0 komentar:
Posting Komentar